ΕΕΚ : ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, απευθύνει κάλεσμα μάχης ενόψει της επερχόμενης κατάθεσης του νομοσχεδίου που χτυπά τις εργασιακές σχέσεις, συνδικαλιστικά δικαιώματα και μισθούς, το οποίο ετοιμάζει η κυβέρνηση προς ψήφιση μέσα στο Σεπτέμβριο.

Το νομοσχέδιο αποτελεί μια ακόμα τομή στην επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η αντιμετώπισή του, δεν αφορά μόνο την πάλη εναντίον ενός νομοσχεδίου, αλλά έρχεται να συμπληρώσει, μαζί με το ψηφισμένο ασφαλιστικό, μια ευρύτατη περικοπή εισοδημάτων, δικαιωμάτων και προοπτικής ζωής. Επιχειρεί να συμπληρώσει ένα ζοφερό περιβάλλον για εκατομμύρια εργαζόμενους.

Όπως αποδεικνύει και η τετράμηνη απεργιακή και ευρύτερη κοινωνική αντιπαράθεση με το αντεργατικό νομοσχέδιο στη Γαλλία, μέσα στο πεδίο της συγχρονισμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής παρακμής, τα ζητήματα της αντιπαράθεσης κεφαλαίου εργασίας, με αφορμή τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, αποκτούν άλλη δυναμική και τείνουν να ενοποιούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα με την εργατική τάξη πρωταγωνιστή.

Στην Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την απουσία εφεδρειών από τη μεριά του αστικού πολιτικού συστήματος, και με τη συμφωνία της πλειοψηφίας της Βουλής με τις κατευθύνσεις του νομοσχεδίου, -όπως άλλωστε και με όλες τις απαιτήσεις των τοκογλύφων δανειστών- η δυναμική που θα ανοίξει η κατάθεση του νομοσχεδίου, μπορεί να αποδειχτεί καταλυτική, όχι μόνο για να μη φτάσει στη Βουλή, αλλά κυρίως στο να πυροδοτήσει πολύ σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, που θα κρίνουν το μέλλον της ίδιας της κυβέρνησης.

Όπως έδειξαν οι εξελίξεις σε Athens Ledra, Μαρινόπουλο κ.τ.λ., φαίνεται πως το εργατικό κίνημα και ειδικά οι πρωτοπορίες του, πρέπει να θέσουν στο κέντρο της πάλης τους το τρίπτυχο κλεισίματα επιχειρήσεων/απολύσεις - εργασιακές σχέσεις – ιδιωτικοποιήσεις/ξεπουλήματα δημόσιων επιχειρήσεων (TPAINOΣE κ.λπ.). Οι εξελίξεις αποδεικνύουν πως τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις, τα προγράμματα των εργατικών πρωτοποριών (διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας, ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού συστήματος χωρίς αποζημίωση, εργατικός έλεγχος, η πάλη να λειτουργήσουν τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών, υγεία-δουλειά-παιδεία-στέγαση για όλους), δεν αφορούν κάποια μελλοντική ζύμωση που θα πρέπει να γίνει από τη μεριά μας. H οργανωμένη και συλλογική έκθεσή τους στα αγωνιζόμενα τμήματα της τάξης, θα κρίνει την ίδια την πορεία των αγώνων τους. Να θέσουμε τη διεθνιστική πάλη στο κέντρο των προγραμματικών μας διεκδικήσεων, ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, σε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες. Η προϊούσα αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά το Brexit, καθιστά μείζονος σημασίας την προσπάθεια να κατευθύνουμε τη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης απέναντι στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό, σε εργατική διεθνιστική κατεύθυνση, μακριά από αντιδραστικά και καταστροφικά για την εργατική τάξη εθνικά παραγωγικά μοντέλα.

Ταυτόχρονα, καθοριστικής σημασίας είναι η προσπάθεια μέσα στους αγώνες, αλλά και στην προετοιμασία τους, να κερδίζει έδαφος η πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα κόμματά του, τα αφεντικά και τους συνδικαλιστές γραφειοκράτες. Να δοκιμάζονται τέτοιες προσπάθειες και να προτείνονται ενώ οι αγώνες εξελίσσονται. Η ανάδειξη μιας εργατικής και επαναστατικής ηγεσίας μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι ζωτικό ζήτημα για τη νικηφόρα πορεία της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Kατά την εκτίμησή μας, η σύγκρουση με αφορμή το αντεργατικό κυβερνητικό νομοσχέδιο, δεν αφορά μόνο τον οργανωμένο συνδικαλισμό, ή ακόμα γενικά τους εργαζόμενους. Προφανώς και έχει τη δική της σημασία και την αυτοτέλειά της η παρέμβασή μας σε μια σειρά χώρους όπως οι μεταφορές, οι τράπεζες κ.τ.λ. Είναι καθήκον μας να προσεγγίσουμε σε αυτήν την προσπάθεια και τα αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα και τις δομές αλληλεγγύης. Να απευθυνθούμε μαζικά και σε κάθε αγωνιστή, που τα τελευταία έξι χρόνια, μέσα από κάποια συλλογική μορφή πάλης, έδωσε τη δική του μάχη ενάντια στα μνημόνια, για να βγούμε από την καπιταλιστική κρίση, με την εργατική τάξη νικητή και οργανωτή της κοινωνίας.

Για αυτό προτείνουμε την συζήτηση για/και κοινή δράση, όλου αυτού του δυναμικού, με πρώτο σταθμό τη φετινή πορεία στη Δ.Ε.Θ. σε μια πρώτη προπαρασκευαστική πανελλαδική συνέλευση των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος, για να αναζητήσουμε από κοινού το αναγκαίο πρόγραμμα παρέμβασης, όπως και τα βήματα της κοινής μας δράσης μέσα στους αγώνες που εξελίσσονται, και φυσικά μέσα στο Σεπτέμβρη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο. Η μάχη όμως αυτή, δε θα κριθεί τότε. Η επόμενη αξιολόγηση του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης, είναι πολύ πιθανό να φέρει πιο κοντά χρονικά και πρέπει να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα.

02/08/2016